کتاب What I Talk About When I Talk About Running در بردارنده نوشتارهای موراکامی بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۶ درباره دویدن است که نویسنده از آنها تحت عنوان درس‌های زندگی یاد میکند. او رنج را بخش جدایی‌ناپذیر زندگی میداند و معتقد است وقتی هدف از رنجیدن را درک کنیم، زیستن آسانتر خواهد شد. میتوان گفت کتاب از دو که حرف میزنم، از چه حرف میزنم در زمینه خودشناسی نوشته شده‌است و لایه‌های عمیق درونی و شخصی انسان را بررسی میکند.
هاروکی موراکامی در حالی‌که برای دوی مارتون نیویورک تمرین میکند، تصمیم میگیرد که از روند پیشرفت خود و افکاری که در ذهنش میگذرد، یک گزارش خواندنی تهیه کند. نتیجه آن کتابی می‌شود درباب وسواس‌های فکری درهم تنیده‌اش از دویدن و نوشتن به نام What I Talk About When I Talk About Running که سرشار است از تفکراتی پویا و بصیرتی منحصربه‌فرد. او در بخش‌هایی از کتاب از لحظات درخشان زندگی‌اش، مانند لحظه‌ای که برای نخستین بار تصمیم گرفت نویسنده شود، صحبت میکند و میبینیم که بینش فلسفی او چگونه اثری غنی و منحصربه‌فرد خلق میکند.
کتاب «از دو که حرف میزنم از چه حرف میزنم» درواقع با هدف نشان‌دادن تلاش انسان برای غلبه بر ضعف‌های درونی‌اش نوشته شده‌است. نویسنده سعی کرده که از دغدغه‌ها و مسائل ذهنی‌اش با مخاطب حرف بزند. این کتاب در ۹ فصل جداگانه بخش‌های مختلف زندگی هاروکی موراکی را بیان میکند و در نهایت با یک تقدیم‌نامه به پایان میرسد «این کتاب را به تمام دوندگانی که در جاده دیده‌ام- کسانی که ازشان جلو زده‌ام و کسانی که از من جلو زده‌اند- تقدیم می‌کنم. بدانید که بدون وجود شما، من هیچ وقت نمی‌توانستم به دویدن ادامه دهم.»
روزنامه‌ی پلین دیلر (The Plain Dealer) درباره کتاب میگوید: «پرتره‌ای جذاب از تفکرات ذهن موراکامی و جادوی قلمش که روی صفحه‌های کتاب آمده‌است.»
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.