کتاب «صد سال داستان‌نویسی ایران» در زمره ارزنده‌ترین پژوهش‌های سال‌های دهه هشتاد میلادی (دهه شصت خورشیدی)قرار دارد و بدون شک در مقام یک مرجع مهم، ماندگار خواهد بود. این کتاب نخستین و کامل‌ترین فرهنگ موجود در حوزه ادبیات داستانی به شمار می‌رود. هدف نویسنده این کتاب بررسی تحول ادبیات داستانی از پایان قرن نوزدهم، یعنی دورانی که ادبیات به دفاع از انقلاب مشروطه برخاسته و آن را تدارک می‌بیند، تا انقلاب 1357 و پس از آن است. حسن این تالیف، قرار گرفتن یک رشته توصیف‌های نقادانه فشرده بر طبقه‌بندی تاریخی است که مشخص کننده ویژگی‌ها و گرایش‌های ادوار مورد بررسی است. نویسنده پس از تشریح چگونگی شکل‌گیری ادبیات مدرن فارسی تا سال‌های 1340، نکات اصلی نظام جدید نثر فارسی را مطرح می‌کند: پیدایش انواع ادبی تازه، تاثیر منظم مطبوعات و ترجمه، نقش عوامل سیاسی و اجتماعی، سلسله مراتب نوع‌های ادبی و جایگاه ادبیات. بی شک خواننده متوجه ماهرانه بودن روش نویسنده این اثر خواهد بود. او راه‌های تازه‌ای به دنیای غنی نثر فارسی می‌گشاید، دنیایی که تا کنون چنان که باید و شاید شناخته نشده است.
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.