موش آبی و موش کور، جانورانی مؤدب، متواضع و مهربانند؛ اما وزغ جانوری ماجراجو و پر شر و شور است. وزغ همیشه در حال ماجراجویی و خرابکاری است، اما رانندگی و تصادف‌های او دیگر همه‌ی حیوانات جنگل را عاصی و عصبانی کرده است. گورکن پیر و شریف، سختگیر و عادل با کمک موش آبی و موش کور هر کاری می‌کنند تا وزغ سر عقل بیاید و دست از بازی‌های احمقانه‌اش بردارد، ولی موفق نمی‌شوند. عاقبت تصمیم می‌گیرند وزغ را زندانی کنند، اما این پایان ماجرا نیست و آنان باید تا سر عقل آمدن وزغ راه زیادی را طی کنند…
داستان با توصیف های پر معنا و تخیل نیرومند پیش می رود. این داستان فانتزی با موضوع دوستی، از نمونه داستان هایی است که هم کودکان و هم بزرگسالان می توانند از آن لذت ببرند و از این جهت در شمار آثار کلاسیک قرار می گیرد. نویسنده از حیوانات استفاده کرده تا به زندگی انسان ها بپردازد. آن ها رفتار های انسانی دارند و به بهانه این رفتار، طبقه یا افراد خاصی به مسخره گرفته می شوند. یکی از نکات برجسته داستان، توجه به خرد و خرد ورزی و اندیشیدن است. تنها عقل و درایت است که مشکلات را حل می کند نه جدال و جنگ و به کار بردن حیله و نیرنگ. داستان سبک خاصی دارد. منطق زمان در آن درهم ریخته است. از اتومبیل و قطار و سردابه های قرون وسطی هم زمان با هم سخن گفته می شود. واقعیت های بیرونی گاهی با خیال پردازی های درونی در هم می آمیزد. وزغ با آن اندازه کوچک به آسانی لباس زن رختشوی را می پوشد و از فاصله های اجتماعی گذر می کند و خواننده کتاب خوان از این سبک هنرمندانه نگارش لذت می برد. در نثر کتاب دوگانگی هنرمندانه ای وجود دارد. در یک پاراگراف از ابتدا تا انتها، زبان گاه ساده است و گاه به ادبیات کهن پهلو می زند. گاه شاعرانه است و گاه طنزی تیز و پنهان دارد. اهمیت دادن به دوستی، از خود گذشتگی و احساس مسئولیت در برابر دیگران، در این اثر اصیل و ماندنی با سبکی متفاوت مطرح می شود. نویسنده نه شعار می دهد و نه قصد دارد خواننده را نصیحت کند. این ویژگی هاست که اثر را دلپذیر می کند.
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.