از دوازده انگشت نکبتی‌اش

آوای سیزده ساله، کله‌شق و یک‌دنده و بی‌ادب است. البته خودش اصرار دارد که بی‌ادب به نظر برسد. کله‌شق است چون از خانه فرار کرده. یک‌دنده است، باز هم چون از خانه فرار کرده و بی‌ادب است چون فکر می‌کند بی‌ادب بودن یعنی باحال و قوی بودن.

اما فقط این‌ها هم نیست. کسی که به او جرأت فرار داده خانم خپل است. خانم خپل با آن خانوم لیفی‌اش. همان که توی عکس بچگی‌های آوا هست. و با آن همه انگشتش! آوا خودش می‌گوید. می‌گوید اگر خپل را نمی‌دید شاید هیچ‌وقت از خانه فرار نمی‌کرد. آوا به دنبال خانم خپل به جست‌و‌جوی چیزی می‌رود و در نهایت شاید از جایی دیگر سردربیاورد. مثل سفر کریستف کلمپ که برای کشف شرق رفت و در عوض غرب را کشف کرد.