اندرو در این کتاب (که در سال 2010 چاپ شده‌است) با طرح مجدد و روزآمدِ پروژه‌ی آندره بازن ـ نظریه‌پرداز بزرگ فرانسوی ـ در مورد سینما، سعی دارد از پیِ تحولات برآمده از «رسانه‌‌های نو» و تصویرپردازی دیجیتال، بار دیگر به پرسش از امکانات و معنای سینما در هزارهی جدید بپردازد. او در این کار تلاش دارد نظریه‌ی «رئالیستی» بازن را از دام تنگ‌نظری‌‌ها و ذات‌گرایی منسوب به آن نجات دهد و روایتی انعطافپذیر از آن ارائه دهد که قابلیت هم‌سخنی با تحولات جدید سینما را دارد، اما در عین حال امکان موضع‌گیری در قبال رویکردهایی را به ما می‌بخشد که، همسو با تحولات اخیر، گاه پیوند سینما و امر واقعی را از اساس نادیده می‌گیرند و آن را در تصویرپردازی دست‌کاری شده و نوعی «انیمیشنِ واقع نما» تحلیل می‌برند. اندرو بحث خود را نه به صورت انتزاعی، بلکه با رجوع به فیلم‌‌های برجسته‌ی تاریخ سینما، به ویژه سینمای فرانسه، و مباحث شکل گرفته پیرامون آن‌ها (از جمله در دوره‌‌های مختلف نشریه‌ی کایه دوسینما) پیش می‌برد، و در این میان کانون تمرکز خود را دو فیلم قرار می‌دهد که رابطه‌‌ای معنادار میان آن‌ها قائل می‌شود: چهارصد ضربه، اثر فرانسوا تروفو، وسرگذشت شگفتانگیز اَملی پولن، اثر ژان پیر ژونه.
قرائت این کتاب برای تمامی کسانی که به تحولات تاریخ و نظریه‌ی سینما، تحولات اخیر در حوزه‌ی تکنولوژی دیجیتال و تأثیر آن‌ها بر ماهیت سینما، و آندره بازن و نگره‌ی رئالیستی علاقمندند می‌تواند بسیار روشنگر باشد.
دادلی اندرو (متولد 1945) یکی از نظریه‌پردازان و پژوهشگران بزرگ سینما و استاد دانشگاه یِیل است که کتاب‌‌های متعددی در مورد آندره بازن، سینمای فرانسه، و نظریه‌ی فیلم دارد.
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.